ملت ایران را خورد حرمت نان و نمک را تا پای جانش نگاه داشت . در جایی خود او میگوید: << من با تشویق ملت و با پول ملت معروف و محبوب شدم ، خوب زندگی کردم اکنون وظیفه دارم در غم و بیچارگی مردمم شریک باشم >> اسلحه او شعر بود و صدا و با اجرای آخرین ترانه اش با نام ( سمفونی مرگ ) با بیش از ۳۰ ضربه چاقو از چشمها پنهان شد و به قلبها پیوند خورد . زمانی او برای ما می خواند ای شرقی غمگین ، و امروز ما برای او میخوانیم : ای شرقی غمگین وقتی آفتاب تو رو دید / تو شهر بارونی بوی عطر تو پیچید / شب راهشو گم کرد تو گیسوی تو گم شد / آفتاب آزادی از تو چشم تو خندید / ای شرقی غمگین تو مثل کوه نوری / نزار خورشیدمون بمیره / تو مثل روز پاکی مثل دریا مغروری / نزار خاموشی جون بگیره / . و بدین گونه بود که او حصار تن را شکست و جاودانه شد. حتی خفاشان از نور گریزان نمیدانستند که میتوان آواز خوان را کشت ، اما صدا را هرگز ...از آن پس فریدون فرخزاد هر ساله در تاریخ ۱۶ امرداد در قلبهای دوست دارانش دوباره متولد میشود و بدون شک تا زمانی که هنر و موسیقی معترض وجود داشته باشد نام فریدون فرخزاد همچون نگینی بر آن خود نمایی میکند . یادش گرامی و جایش سبز باد .
0 نظرها:
ارسال یک نظر