آخوند مقصر نیست ، این ما هستیم که مقصریم !

خبر کوتاه بود ، جعفر کاظمی و محمدعلی حاج آقایی اعدام شدند ! آورده اند که عربی در گذرگاهی ، به حال سگش که در حال احتضار بود ، میگریست و خاک بر سر میکرد . آنچنان که صدای محزون او دل هر جنبنده ای را خون مینمود . در همین حال عابری از راه رسید و به عرب گفت : از چیست که اینگونه ناله میکنی ؟ جواب شنید که سگم در حال مرگ است ، به حال وی میگریم . او سگی وفادار بود ، روزها برایم طبیب بود و شبها برایم حبیب و مونس تنهایی . مرد عابر گفت بیماریش چیست ، شاید بشود مدوایش کرد ؟ عرب گفت : بیماریش گرسنگی است . از گرسنگی دارد میمیرد . عابر پرسید : در کیسه ی میان پایت چیست که آنچنان محکم گرفته ای ؟ عرب جواب داد : نان و آب .  عابر گفت : مردک پس چرا آب و نان را به سگت نمیدهی تا از مرگ رهایی یابد ؟ جواب داد : آب و نان را بیشتر از سگم دوست دارم ، برایش زحمت کشیدم ، و زجر دیده ام . اما گریه کردن که خرجی ندارد ، برایش تا هر وقت که بمیرد گریه میکنم . الغرض اینست حکایت ما با حکومت اسلامی . آنچنان دینمان را در میانه ی پایمان گرفتیم ، که هر کس نداند ، فکر میکند ، این قوانین اعدام و محاربه ، اسلامی نیست . ماله کشان طریقت ماله ها را به دست گرفتند و هی میمالند . قوانین ضد بشری را به ناف هر چیز غیر از اصل آن که اسلام است میبندند . هرروز انبر خشونت و اعدام را سفت تر میکنند و ما فقط در عزای عزیزانمان اشک میریزیم ، و به راستی اشک هم که قیمتی ندارد ! و این است روزگار ما ، و اینطور که از شواهد و قرائن پیداست ، تا جامعه ایران تکلیف خودش را با همان کیسه ی میان پایش ( دین ) روشن نکند ، باید از چشمه ی دیده هزینه کند و اشک بریزد . اتهام محاربه ، حکمی است اسلامی و قرآنی ( اقتلو ائمه الکفر ) ، و ملتی که اسلام را بر سرنوشت خویش حاکم کرده را حرجی نیست . بیایید باور کنیم که آخوند بیگناه است ، او دارد کارش را انجام میدهد ، آخوند ابزاریست برای جاری کردن احکام اسلامی ، و اگر ما این را نفهمیده ایم تقصیر آخوند چیست ؟ چه کسی میتواند بگوید که کارهایی که خمینی کرد اسلامی نبود ؟ چه کسی میتواند ادعا کند که از خمینی مسلمان تر است ؟ بیایید با خودمان روراست باشیم وگرنه امروز نوبت جعفر کاظمی و محمد علی حاج آقایی بود ، و فردا شاید نوبت من و تو ، که به قانون قرآن به دارمان بیاویزند !!