در اوج شادمانی
در قله غرور
در بهترین دقایق این عمر نابپای
در لذت نوازش برگ و نسیم صبح
در لحظه نهایت نسیان رنجها
در لحظه ای که ذهن وی از یاد برده است
خوف تگرگ را
کز شاخسار باغ جدا کرده برگ را
ناگاه
غرنده تر ز رعد و شتابنده تر ز برق
احساس می کند
چون پتک ، جانگدازی این پیک مرگ را
.
یادت برایم همیشه جاودانه خواهد بود ، تاریخ تو را فراموش نخواهد کرد .
0 نظرها:
ارسال یک نظر